Σε μια ιδιότυπη επαγωγή της περίφημης “επιθυμίας” του Ζαν-Πολ Σαρτρ για τη διατήρηση ενός “άθλιου” κόσμου, ως έχει, αφού η καταστροφή του θα περιλάμβανε και την καταστροφή όλων μας, προκύπτουν σαφή ερωτήματα και προβληματισμός, σχετικά με τον τρόπο που ερμηνεύεται το φαινόμενο της απείθειας στα μέτρα απέναντι στον κορωνοϊό, από την κυβέρνηση και τα φιλικά ΜΜΕ.
Πώς μπορεί λοιπόν ένας άνθρωπος να αδιαφορεί αν με τη στάση του κάνει κακό στην κοινωνία και πολύ περισσότερο στον εαυτό του, στα παιδιά του, στους γονείς και τους αγαπημένους του καταδεικνύοντας αδιαφορία για μέτρα που αποσκοπούν στην προστασία τους;
Η απάντηση από τη στρατευμένη δημοσιογραφία συνοψίζεται στην περιγραφή του φαινομένου ως αποκλειστικό παράγωγο αφέλειας και ανευθυνότητας. Η μη τήρηση των μέτρων είναι ένα σημάδι χαμηλής κοινωνικής ενσυναίσθησης, ένα αποτέλεσμα της εγγενούς ανοησίας μιας μερίδας πολιτών. Αυτό, ως αποκλειστική εξήγηση, βολεύει άλλωστε, αφού εξυπηρετεί την καλλιέργεια του αισθήματος ατομικής ευθύνης και τη δημιουργία άκριτου κοινωνικού αυτοματισμού απέναντι σε κάθε διαφορετική ερμηνεία του φαινομένου.
Σε ποιο βαθμό όμως το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί ως αποτέλεσμα αντιδραστικής εκτροπής ίσως και άρνησης, λόγω της οικονομικής καταστροφής και ανασφάλειας που βιώνει ο πολίτης από ένα κράτος που κυνικά ισχυρίζεται ότι πράττει τα δέοντα για το καλό του; Πόσο παράλογο είναι να αναγνώσουμε τη γενική δυσθυμία, ως έλλειψη εμπιστοσύνης σε ένα πολιτικό προσωπικό που ψεύδεται συστηματικά ή ως επακόλουθο της κατάφωρης έλλειψης ορθολογισμού που από την πρώτη μέρα θυσιάστηκε στον βωμό της επικοινωνιακής προπαγάνδας;
Αν όντως τα θεμέλια της πειθούς είναι η διασφάλιση της συναίνεσης, σε ποιο βαθμό φέρει ευθύνη η ίδια η κυβέρνηση;
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν είναι εύκολο να πείσεις ως πολιτικός φορέας πως η προτεραιότητα σου είναι η υγεία και το όφελος του πολίτη, όταν το πολιτικό σου πρόγραμμα προτάσσει την υγεία ως εμπορεύσιμο αγαθό.
Είναι μάλλον δύσκολο να δημιουργήσεις το αφήγημα της υπεύθυνης κυβέρνησης, όταν έχεις απαξιώσει συστηματικά τη δημόσια υγεία και είσαι ο ίδιος που έχεις λάβει αποφάσεις που περιορίζουν τη δυνατότητα πρόσβασης των ανασφάλιστων και των αναξιοπαθούντων στα νοσοκομεία.
Ίσως είναι πραγματικά αδύνατο να επιχειρηματολογήσεις και να πείσεις πως έχεις ως γνώμονα την ανάγκη διασφάλισης των ηλικιωμένων μας, όταν είσαι ο ίδιος που ισχυρίζεσαι ότι αυτοί τρώνε από τα λεφτά των νέων και μεθοδεύεις τον περιορισμό της οικονομικής δυνατότητας του συνταξιούχου στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Είναι απίθανο να διασφαλίσεις την απαραίτητη συναίνεση, όταν κάθε χρόνο θρηνείς εκατοντάδες νέους από τροχαία που κατέληξαν μάταια, σε αναμονή απελευθέρωσης μιας κλίνης ΜΕΘ και το αντιμετωπίζεις ως φυσικότητα.
Είναι αδιανόητο να περιμένεις τον σεβασμό μέτρων κατά της πανδημίας, όταν αντί να στελεχώσεις νοσοκομεία αναφοράς, μετατρέπεις τα υπάρχοντα νοσοκομεία που οριακά επαρκούσαν για την κάλυψη των αναγκών χιλιάδων καρκινοπαθών και χρονίως νοσούντων, με αποτέλεσμα συνάνθρωποί μας να καταλήγουν χωρίς πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, ως απότοκος των ίδιων περιοριστικών μέτρων που στοχεύουν στην προστασία τους.
Δεν είναι αντιφατικό τα ίδια χείλη που πανηγύριζαν για τις απολύσεις ιατρικού προσωπικού, ως προσωπική πρωτοβουλία από φόβο μην τους κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν, να προβάλλουν τώρα την ανάγκη διασφάλισης της κοινωνικής υγείας και να ζητούν από τους πολίτες να χειροκροτήσουν το ιατρικό προσωπικό της χώρας στα μπαλκόνια;
Πιο δύσκολο από όλα όμως, ίσως είναι να προσπαθήσεις να αντιστρέψεις μια αλληλουχία ψεύδους και κυβερνητικών παραλογισμών σε καταλογισμό ατομικής ευθύνης, με φορείς ρητορικής μάλιστα -τι ειρωνεία- τους ίδιους δημοσιογράφους που καταλόγιζαν ατομική ευθύνη στον Έλληνα πολίτη για την χρεοκοπία της χώρας.
Γιατί η δήλωση ότι “η Ελλάδα είναι θωρακισμένη απέναντι στον κορωνοϊό”, ήταν δήλωση ενός υπουργού που είναι είτε καταφανώς άσχετος με το χαρτοφυλάκιο που διαχειρίζεται είτε συνειδητά ψεύτης.
Γιατί η υπόσχεση για καραντίνα 14 ημερών, ήταν μια συνειδητή παραπλάνηση αφού επιστημονικά ήταν αδύνατο να διαρκέσει λιγότερο από 45-60 ημέρες και υπονόμευσε τα θεμέλια της εμπιστοσύνης του κοινού.
Γιατί οι επίσημες τοποθετήσεις περί επιβλαβούς χρήσης μάσκας λίγο πριν την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής από ημέτερους και η μετέπειτα απαίτηση της υποχρεωτικής της χρήσης, ήταν ένας επικοινωνιακός τραγέλαφος.
Γιατί οι Έλληνες, ένας λαός με χαρακτηριστικά ισχυρών οικογενειακών δεσμών κατέδειξαν μια πρωτοφανή πειθαρχημένη στάση στην προσπάθεια να προστατεύσουν τους αγαπημένους τους, εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στα lock downs σε Αγγλία, Γερμανία και ΗΠΑ. Και η οικειοποίηση αυτής της στάσης ως επιτυχία της κυβέρνησης, δεν είναι απλά ψευδής, αλλά μια ευτελής πρόκληση.
Μην σας φαίνεται λοιπόν παράλογη η αντίδραση του κόσμου στον παραλογισμό που ενδύσατε με επιστημοσύνη, όταν στην προσπάθεια απόκρυψης της παντελούς απουσίας του κρατικού μηχανισμού μιλήσατε για ατομική ευθύνη.
Όταν απομακρύνατε βίαια τους νέους από τις πλατείες, αλλά στήνατε επικοινωνιακές φιέστες με γνωστούς τραγουδιστές έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.
Όταν υποδεχτήκατε τουριστικά πολίτες χωρών που πρωταγωνίστησαν σε αριθμούς κρουσμάτων, με διενέργεια ελάχιστων δειγματοληπτικών τεστ και κατηγορήσατε τους νέους της χώρας μας για τη διασπορά.
Όταν ισχυριστήκατε ότι κάνατε σε 6 μήνες για το ΕΣΥ όσα δεν έχουν γίνει σε 10 χρόνια και δεν έχουμε δει ιατρό στα δημόσια νοσοκομεία.
Όταν μιλάτε για αύξηση των κλινών ΜΕΘ, μη έχοντας καν αφομοιώσει τον αριθμό των δωρεών που παραλάβατε από τον Μάιο, αφού δεν υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει ούτε τον αριθμό που παραπλανητικά δηλώνετε.
Όταν ο κόσμος συνωστίζεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και του προτείνετε να πάει στη δουλειά με τα πόδια.
Όταν βάζετε σε κάθε σχολική τάξη 25 παιδιά και συστήνετε στους γονείς να μην τα αγκαλιάζουν ή να μην τα φιλάνε όταν επιστρέφουν στο σπίτι, ερχόμενοι σε πλήρη αντίφαση με κάθε αποδεκτό κοινωνικό πρότυπο.
Να εύχεστε κύριοι της κυβέρνησης το δεύτερο κύμα να είναι ηπιότερο από ό,τι αναμένεται.
Να εύχεστε να βρεθεί μαγικά ένας τρόπος να μην έχουμε τεράστια ενδονοσοκομειακή διασπορά, αφού στα ίδια νοσοκομεία θα συρρέουν και θα συνωστίζονται χιλιάδες ασθενείς με εμπύρετα άλλης αιτιολογίας μαζί με τα κρούσματα κορωνοϊού.
Να εύχεστε λοιπόν τα πράγματα να μην ακολουθήσουν τις προβολές που έχουμε στη διάθεσή μας, γιατί αν το Νοέμβριο εξαντληθούν όντως τα κρεβάτια σε όλες τις ΜΕΘ στη χώρα μας, όπως αναμένεται, θα δείτε μια κοινωνική οργή που όμοια της δεν θα έχετε φανταστεί.
Γιατί όσο και αν φιμώσατε τους ιατρούς του ΕΣΥ που κρούουν των κώδωνα του κινδύνου εδώ και 7 μήνες και τους αντικαταστήσατε από καλοπληρωμένους δημοσιογράφους, έχετε μάλλον αγνοήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κουλτούρας αυτού του λαού.
Γιατί ο Έλληνας που εν μέσω οικονομικής απόγνωσης, συμβιβάστηκε με τον παραλογισμό που ονομάσατε επιστήμη, αποδέχτηκε την τρομοκρατία της τηλεόρασης ως αντιστάθμισμα της παντελούς απουσίας κρατικής προστασίας, που υπέμεινε να του κουνάτε το δάχτυλο ως να είναι υπαίτιος, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να δεχτεί να χάσει τον άνθρωπό του αβοήθητο στο σπίτι, χωρίς την ελπίδα της ιατρικής παρέμβασης.
Να εύχεστε κύριοι… γιατί ενώ ΕΜΕΙΣ κερδίσαμε τον χρόνο για δράσεις, ΕΣΕΙΣ φανήκατε κατώτεροι των προσδοκιών, περιφερόμενοι αυτάρεσκα στα ΜΜΕ μιλώντας για εθνικό φιλότιμο και σας διαβεβαιώ ότι σύντομα θα διαπιστώσετε πως καταφέρατε να το εξαντλήσετε κι αυτό.
* Ο Χρήστος Ρόκος είναι Χειρουργός Κεφαλής και Τραχήλου, κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου εξειδίκευσης στην Ιατρική Ερευνητική Μεθοδολογία και απόφοιτος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
