Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θεωρεί οι πολίτες δεν πρέπει να καταγράφουν με το κινητό τους την δράση της αστυνομίας, και πως ο «βιντεοσκοπικός» ακτιβισμός» βλάπτει τη δημοκρατία γιατί παράγει «ψεύτικες εικόνες», ενώ εκτιμά πως τα φαινόμενα άγριας κι αναίτιας αστυνομικής βίας σε βάρος πολιτών είναι λίγα και μεμονωμένα.
Τα γράφει αυτά μάλιστα και σε άρθρο του στο Βήμα, όπου με μεγάλη ευκολία, ακόμα και για πρώην σοσιαλιστή, υπερασπίζεται το δικαίωμα της αστυνομίας στη λεγόμενη αστυνομική βία αλλά όχι το δικαίωμα των πολιτών να καταγράφουν τα περιστατικά βίας και να ελέγχουν την κατάχρηση εξουσίας της αστυνομίας. «Πιστεύω ότι η δράση της Αστυνομίας το τελευταίο δωδεκάμηνο, εκτός από μεμονωμένα περιστατικά, δεν έχει δώσει λαβές για άσκηση κριτικής ως προς τη χρήση βίας» τονίζει και αναφέρεται σε «ειδικές ενεργές μειοψηφίες που εκτοξεύουν τυφλή βία και σίγουρα ξεβολεύονται από την ατιμωρησία ετών κυκλοφορούν κυριολεκτικά με το «κινητό στο χέρι» παράγοντας με καταχρηστικό τρόπο αποσπάσματα δήθεν άσκησης βίας».
Το άρθρο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη προκαλεί αντιδράσεις αφού έρχεται μετά την δημοσίευση βίντεο που καταγράφουν όργιο βίας εναντίον ακτιβιστών και διαδηλωτών, όπως ο ξυλοδαρμός του Βασίλη Μάγγου, η επίθεση στους Αλέξανδρο Τιτκώβ και Θωμά Λάλο αλλά και τα όσα διαδραματίστηκαν στην διαδήλωση κατά του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις.
Ακολουθεί το άρθρο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη:
«Κατά της αυθαιρεσίας: θεσμικές εγγυήσεις, διαφάνεια, εκπαίδευση
Η Αστυνομία ασκεί νόμιμα βία, η οποία προσδιορίζεται και οριοθετείται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Το μονοπώλιο άσκησης βίας, όπως κάθε μονοπώλιο, είναι επικίνδυνο σε καταχρήσεις του αποκλειστικού «δικαιώματος». Γι’ αυτό πρέπει να ελέγχεται. Αποτελεσματικά, αδιάλειπτα, εξαντλητικά.
Οι έλεγχοι διεθνώς, είτε από την πολιτική ηγεσία είτε από τους εσωτερικούς μηχανισμούς του Σώματος, ιστορικά, δεν έχουν αποδειχθεί επαρκείς. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπάρχουν δύο βαριές τραυματικές ιστορικές περίοδοι. Το μετεμφυλιακό κράτος και η χούντα.
Από τα γεγονότα αυτά μας χωρίζουν 70 και 50 χρόνια αντίστοιχα. Δεν τα ξεχνάει κανείς και δεν επιτρέπεται να τα ξεχάσει ποτέ η Αστυνομία. Αλλά αυτά τα στίγματα δεν είναι όλη η εικόνα, η Αστυνομία έχει εδώ και πολύ καιρό αλλάξει, υπηρετώντας πιστά τη Δημοκρατία και τον Νόμο.
Η ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου ελέγχων και εγγυήσεων για τη διερεύνηση περιστατικών αυθαιρεσίας πρέπει να είναι συνεχής μέριμνα της πολιτείας.
Σε αυτή την κατεύθυνση έγιναν τον τελευταίο χρόνο θεμελιώδεις προσθήκες και αλλαγές.
Νομοθετήθηκε η αρμοδιότητα του Συνηγόρου του Πολίτη να επιλαμβάνεται αυτεπάγγελτα ή κατόπιν καταγγελίας κάθε υπόθεσης αστυνομικής βίας. Το σπουδαιότερο, του δόθηκαν τα μέσα, οι ανθρώπινοι και υλικοί πόροι για να μπορεί να ανταποκρίνεται σε αυτή την αποστολή. Ο Συνήγορος του Πολίτη γίνεται ο κύριος μηχανισμός διερεύνησης περιστατικών αυθαιρεσίας, και μάλιστα με δικαίωμα βέτο έναντι των εσωτερικών διοικητικών ελέγχων του Σώματος.
Το φθινόπωρο οι δυνάμεις που εμπλέκονται στην αποκατάσταση τάξης θα φέρουν κάμερες, ώστε να καταγράφεται η δραστηριότητα όλων των συμμετεχόντων.
Οι αστυνομικοί, ακόμη και αν κινδυνεύουν, χρειάζεται να εκπαιδεύονται συνεχώς ώστε να σέβονται και να εξασφαλίζουν τα δικαιώματα ακόμη και όποιου δεσμεύουν είτε συλλαμβάνουν σε συμπλοκή. Ακόμη κι αν δέχονται επίθεση εκείνη τη στιγμή. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης και στήριξης έχει ενισχυθεί σημαντικά, η προσπάθεια θα είναι σταθερή και συνεχής.
Η κοινωνία είναι, και πολύ καλά κάνει, ιδιαίτερα ευαίσθητη στα θέματα κατάχρησης εξουσίας και άσκησης υπερβολικής βίας. Η ευαισθησία αυτή είναι σαν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος. Ο τελικός φρουρός της Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι η δράση της Αστυνομίας το τελευταίο δωδεκάμηνο, εκτός από μεμονωμένα περιστατικά, δεν έχει δώσει λαβές για άσκηση κριτικής ως προς τη χρήση βίας.
Αντίθετα, πιστεύω πως ειδικές ενεργές μειοψηφίες που εκτοξεύουν τυφλή βία και σίγουρα ξεβολεύονται από την ατιμωρησία ετών κυκλοφορούν κυριολεκτικά με το «κινητό στο χέρι» παράγοντας με καταχρηστικό τρόπο αποσπάσματα δήθεν άσκησης βίας. Μερικές φορές στο άλλο χέρι κρατάνε πέτρες ή μολότοφ, αλλά αυτά δεν τα «γράφει» το βίντεο.
Αυτός ο «βιντεοσκοπικός» ακτιβισμός πολύ συχνά παράγει πολλές «ψεύτικες εικόνες». Η αβασάνιστη υιοθέτησή τους από μέλη της ενημέρωσης ή του πολιτικού κόσμου δεν βοηθά ούτε στην ενημέρωση ούτε στον εντοπισμό πραγματικών περιστατικών βίας. Χρειάζεται έρευνα και συστηματική διερεύνηση για να ξεχωρίζουν τα πολλά fake news από τα πραγματικά περιστατικά κατάχρησης.
Πιστεύω, και νομίζω ελάχιστοι θα διαφωνήσουν, πως καλύτερα να υπάρξουν εκατό ανυπόστατες καταγγελίες, παρά να αποκρυβεί ένα πραγματικό περιστατικό αστυνομικής βίας. Το ζήτημα όμως είναι να παραμένει το σύνολο των μέσων, Αρχών και θεσμών, ψύχραιμο και σοβαρό, ώστε να ξεχωρίζουν οι εκατό από τη μία. Αλλιώς, χωρίς αυτή τη στάση ευθύνης, και η μία θα χαθεί».
