Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική και κυρίως στην αντιμετώπιση της ποιοτικά αναβαθμισμένης τουρκικής επιθετικότητας προκαλεί υπόγειες εντάσεις και παρασκηνιακή, προς το παρόν, δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο οποίος θεωρεί ότι δέχεται επίθεση από τη σαμαρική πτέρυγα. Η εσωκομματική αντίθεσή του με τον Αντώνη Σαμαρά είναι παλιά. Μετά την ήττα του 2015 ο Ν. Δένδιας είχε αρνηθεί τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου που του είχε προσφέρει ο Σαμαράς, ενώ σε συνάντηση που είχε τότε με τον πρώην πρωθυπουργό είχε πει ότι «διαφωνούσε πολιτικά μαζί του», παρότι βέβαια ήταν τρία χρόνια υπουργός του. Ο Ν. Δένδιας φρόντιζε να δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είχε ανατραπεί (εννοεί από τον Σαμαρά), θα είχε ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις και η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική.
Στην παρούσα συγκυρία ο Ν. Δένδιας, ο οποίος τα έκανε μπάχαλο με τους χειρισμούς στη Θράκη, θεωρεί ότι πίσω από την ανάδειξη του ζητήματος των κακών χειρισμών και των ατυχών δηλώσεων βρίσκεται ο Αντ. Σαμαράς με τα ερείσματα που διαθέτει στα ΜΜΕ. Στον πρώην πρωθυπουργό χρεώνει την Ομάδα Αλήθειας της ΝΔ αλλά και την αρθρογραφία στο διαδίκτυο για τις ελλείψεις στην εξωτερική πολιτική που αφήνουν χώρο στον Ερντογάν. Γι’ αυτό και επανέφερε τη δήλωση για τον Κων. Μητσοτάκη με το υπονοούμενο της ανατροπής του τότε από τον Σαμαρά σαν αντιπερισπασμό, αλλά και για να κολακέψει την ηγεσία. Οι σαμαρικοί λένε ότι «ο πρόεδρος δεν ασχολείται με τον Δένδια. Δεν του φταίμε εμείς εάν δήλωσε ότι το θέμα γίνεται για μερικές δεκάδες μέτρα και έκανε διάβημα. Ούτε που έλεγε ότι ευτυχώς που το εξοχικό του είναι στους Παξούς και δεν κινδυνεύει από τους Τούρκους».
Το ότι ο Ν. Δένδιας χρεώνεται τις υποχωρήσεις και την αδιέξοδη πολιτική έναντι του Ερντογάν είναι δεδομένο. Ομως η αντικατάστασή του δεν είναι απλή υπόθεση. Ο λόγος είναι ότι πέρα από τους ατυχείς επικοινωνιακούς χειρισμούς, η πολιτική «δεν θα κάνουμε πόλεμο για μερικές δεκάδες μέτρα λάσπης» είναι πολιτική και του Κυρ. Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός από την ανάληψη της εξουσίας θεωρούσε ότι θα αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή με οικονομική διπλωματία και με την ανάπτυξη της προσωπικής του σχέσης με τον Ερντογάν. Η συνεκμετάλλευση δεν είναι έξω από τη λογική του, όπως έχει δηλώσει και ο Στέλιος Πέτσας, αν και, όπως είχε διευκρινίσει, σε βάθος χρόνου «και με τις κατάλληλες προϋποθέσεις». Κάπως έτσι, το να αλλάξει τον υπουργό Εξωτερικών και προβεβλημένο στέλεχος του κόμματος για να τοποθετήσει κάποιον που θα του υποβάλουν θα είναι παραδοχή προσωπικής αποτυχίας. Το σαμαρικό μπλοκ δεν θα είχε αντίρρηση για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ενώ τη φιλοδοξία δεν έχουν εγκαταλείψει η Ντ. Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Καθεμία από αυτές τις λύσεις όμως προσθέτει περισσότερα προβλήματα. Μία λύση θα ήταν ο Αγγελος Συρίγος, που είναι επιλογή του πρωθυπουργού. Το θέμα όμως είναι ότι με τις θέσεις του για τα εξωτερικά, ενώ συμφωνεί η «εθνικοπατριωτική» πτέρυγα της ΝΔ, διαφωνεί ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Με πληροφορίες από το Documento.
